De grote honden hebben met mij gespeeld.....

Het volgende gebeurde bij een leeuwenjacht in Zuid-Afrika. De zon was ondergegaan en de jachtvuren waren aangestoken ter bescherming van de wilde dieren. Toen bemerkte men tot aller schrik, dat het negenjarige dochtertje van één van de boeren, de kleine Catherine, niet aanwezig was. De nacht begon reeds te dalen en hoe men ook zocht, men vond het arme kind nergens. De boeren keken elkaar bedenkelijk aan. De streek waar zij waren wemelde van de leeuwen. Het kind zou wel verloren zijn en misschien vond men wel nooit iets meer terug van het meisje.

Maar wat gebeurde?

Bij het krieken van de dageraad, toen men weer aan het zoeken was gegaan, vond men al zeven uur ’s morgens het kind rustig slapend onder een struik dicht bij de rivier. Men kan begrijpen wat een vreugde dat veroorzaakte onder de verbaasde lieden. Eén van de boeren vertelde later: ‘Ik onderzocht nauwkeurig het zand waarop het kind gelegen had. Overal rondom en midden onder de struik waren sporen van leeuwenklauwen ingedrukt. Tientallen leeuwen waren naar de oever gekomen om hun dorst te lessen in de nacht. Hoe kon het kind hun ontkomen zijn?’

Toen de vader zijn kind wakker maakte, keek het helemaal niet verwonderd op, maar het was wel blij vader te zien en het was erg in haar schik met het mooie pony-paardje, dat vader voor haar had meegebracht om op te rijden.

‘Maar, Catherientje, was je helemaal niet bang om zo alleen te slapen, ver weg van vader en moeder?’ vroeg hij.

‘Nee vader,’ antwoordde de kleine, ‘de grote honden hebben met mij gespeeld en één ging vlak naast mij liggen, zodat ik het helemaal niet koud had’. En toen wees zij de plek aan waar een geweldig groot dier naast haar gelegen had. Het spoor in het zand gedrukt wees op een oude leeuw. Sporen van honden waren nergens te zien. U begrijpt wat er omging in het hart van de boer.

Doet deze geschiedenis ons niet denken aan de geschiedenis van Daniël in de leeuwenkuil?

Uit: Rondzendmail Marius van der Valk