Een enkele week geleden kreeg ik een aanbod om twee boekenkasten op te komen halen. Samen met een ver familielid toog ik op pad. Het opgegeven adres in Ridderkerk bleek in een flatgebouw te zijn. In gedachten zagen we ons al met een paar kasten de trap afzeulen. Maar dat viel mee. Het was op de eerste etage en makkelijk te bereiken met de lift.
Lege boekenkasten zijn niet zwaar, maar wel onhandig groot. Na wat passen en meten stond alles in de lift. We konden er zelf maar ternauwernood bij. De alleraardigste verkoopster van de kasten bood aan om op het goede knopje te drukken: de nul.
Wat duurde dat lang.... Eindelijk gingen de deuren van de lift open. We begonnen vrolijk de kasten uit de lift te sjorren. Op naar de kar....
'Kijk nou eens', riep mijn helper, 'allemaal huizen beneden ons.' Een bordje boven de deur hielp ons uit de droom: etage 11....
Een kwartier later stonden we inderdaad op de begane grond. De kastenmevrouw stond ons al bezorgd op te wachten.
De volgende dag maakten we het nog bonter. We gingen weer op pad, nu om de vulling voor de boekenkasten te halen. Dordrecht was de eindbestemming. We konden ons uitleven op een zolder vol boeken. Dozen vol werden naar beneden gesjouwd. Na een bak koffie moest alles nog ingeladen worden. 'Rijd de auto maar even achteruit over het gras', zei de dochter des huizes terwijl ze naar het gemeentegrasveld wees. Zo gezegd, zogedaan. Auto volgeladen en wegwezen.
De auto had echter andere plannen. In plaats van vooruit te rijden, spinden de wielen zich genoeglijk de grond in. Hoe meer gas, hoe dieper de auto het grasveld inging. Ja, wat nu?
Maar weer aangebeld bij de boekenmevrouw. Die stelde belangeloos haar deurmat beschikbaar om voor de voorwielen te leggen. Het resultaat was verbluffend: de mat was in no time geschikt voor de kliko. De auto echter was nog dieper gedaald.
Ja, dan de auto maar weer uitgeladen. Alle boeken werden veilig langs de weg gezet. Weer geprobeerd. Weer geen resultaat. Eindelijk, ruim drie kwartier, vier planken, drie buren en een heleboel zweetdruppels later, schoot de auto los.
Moraal van het verhaal: Eerst gedaan en dan gedacht, heeft menigeen verdriet gebracht.
Rest me te zeggen dat ik zowel met de kasten als met de boeken erg blij ben....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten