De Bijbel van het Herdersdal

Boeken leven echt. Boeken kunnen spreken. Boeken kunnen boeien. Sommige boeken roesten zelfs. Boeken kunnen mensen laten lachen, huilen enz. Het kan je aanzetten om iets te gaan doen, of juist iets te laten. Het is zelfs zo dat sommige boeken verboden worden vanwege hun vermeende (of werkelijke) kwalijke invloed. In het verleden zijn er mensen om en door het lezen van een boek op de brandstapel terecht gekomen. Het had tot hen gesproken.

Onlangs kwam ik een oud boekje tegen met een treffend verhaal; “De Bijbel van het Herdersdal”, geschreven door E.J. Veenendaal. Het gaat over een meisje uit een Waldenzendorpje. Juist als alle mannen uit het dorp weg zijn, komt er een inval van vreemde soldaten.

Enkele citaten:
“Grootmoeder zal er wel niet op tegen hebben, dat ik den Bijbel neem; zij weet dat ik er goed voor zal zorgen. Me dunkt ik doe er geen kwaad aan, dat ik den Bijbel uit de kast haal, als ik grootmoeder maar niet hinder”, dacht Greta.”
Op dat moment komt de inval van de soldaten. Zij zijn op zoek naar de enige Bijbel van het Herdersdal, de Bijbel van grootmoeder.
“Zij had geen plaats ter verberging in haar bereik; ging zij voorbij het raam, dan zouden die mannen haar en het Boek zien. Maar plotseling, wij mogen wel zeggen: door Gods voorzienigheid, kwam de gedachte bij haar op: “ik zal het dekentje, dat den kleinen Denis bedekt, oplichten en den Bijbel in den wie g leggen. Nauwelijks had zij dit gedaan, of de mannen stormden binnen, en Greta, doodsbleek van schrik, ging bedaard voort haar kleine broertje te wiegen.”
Een monnik probeert grootmoeder bang te maken, maar bang is ze niet.
“Ik ben bereid voor onzen Bijbel te sterven, gelijk mijn vader en grootvader, indien dit de wil des Heeren is, dien ik bijna negentig jaren dien,” zeide moeder Jasperine; “maar bedenk wel, man, dat gij, voor hetgeen gij heden doet, rekenschap schuldig zijt aan Hem en aan de rechters van het land!”
De Bijbel wordt niet gevonden. Onverrichter zake trekken de soldaten weg. De schrijver besluit als volgt:
“Het is onze bede, dat velen, die tot dusver weinig of geen blijken van liefde tot Gods Woord gaven, uit dit verhaal tot hunne beschaming zien, hoe de bewoners van het Herdersdal hun goed en hun bloed niet te lief gehad hebben, om den Bijbel te behouden, die hun zoo dierbaar en onmisbaar geworden was.”

Wat een boek, hét Boek, kan doen….