Curriculum Vitae

Het is best bijzonder als je nietsvermoedend een boek in handen krijgt en je komt in dat boek een bekende tegen. Nog bijzonderder (bestaat dat woord?) wordt het als die bekende dan ook nog familie is. Ik heb van dichtbij meegemaakt dat iemand een stapel Spiegels (u hebt die tijdschriften vast wel eens gezien) in handen kreeg. Spiegels zijn best interessant om te lezen. Die iemand, ’t was een man, begon welgemoed de stapel door te werken. Totdat zijn mond van verbazing open viel….. er stond een foto van zijn vader in. Zijn vader (de man leefde niet meer) werkte jaren terug op een scheepswerf. De Spiegel had een bezoek gebracht aan die scheepswerf en een reportage gemaakt. En op één van de bijbehorende foto’s stond de bewuste vader.

Zelf heb ik ook wel namen van familieleden in boeken ontmoet, o.a. in een levensbeschrijving van een Werkendamse boekverkoper (Kieboom). Mijn opa staat met foto en al in een levensbeschrijving van ds. Blaak. Helemaal onverwacht waren deze gevallen echter niet. Toch hadden we pas ook een onverwachte ontmoeting. ’t Betrof de opa (pake) van mijn vrouw.

Ik had twee delen op de kop getikt van “Het blijvende Woord”. De ondertitel luidt: Plaatsen waar, en predikanten door wie dit Woord verkondigd is. De boeken zijn in de tachtiger jaren door de Gereformeerde Bijbelstichting uitgegeven. De bijdragen van de verschillende scribenten bevatten een levensbeschrijving van een predikant (uit de 17e en 18e eeuw), een foto van een kerkgebouw waar die betreffende predikant heeft gestaan en de beschrijving van dat gebouw. Best interessant om te lezen. Ik kwam terecht op blz. 78. Op die bladzijde prijkte een foto van de Grote Kerk te Sneek, met daarnaast de levensbeschrijving van David Flud van Giffen (1653-1701), predikant te Wyckel, Knijpe, Sneek en Dordrecht. En toen kwam het. Ik laat het stukje (geschreven door ds. E. Venema) even volgen:

Een van de allermooiste gedeelten in Friesland is wel Gaasterland. Vooral in onze dagen zeer in trek bij hen die verpozing en rust zoeken. Eenvoudig en vriendelijk is de bevolking, gastvrij voor elke ‘vreemdeling’. Niet minder zeer gesloten en vooral als het gaat over geestelijke zaken. Trouw neemt men zijn plichten waar. Het gebed voor de arbeid wordt niet licht vergeten. En op de dag des Heeren ziet men de gezinnen opgaan naar Gods huis. Doch het is niet meer zoals het vroeger was. De diepgang van het geestelijke leven is weg. Men is tevreden, ook als des zondags het Woord van God verkondigd wordt naar de geest van deze donkere tijd.

Toch is het eenmaal anders geweest, nog niet eens zo lang geleden. Er stonden leraars op de kansels, die het Woord des Heeren verklaarden naar het hart van Jeruzalem. En dan kwamen ze, de eenvoudige Friezen. Van alle kanten maakte men zich op. De huifkar werd ingespannen en reeds lang voor de aanvang van de kerkdienst stonden ze voor het kerkgebouw. De banken vulden zich, stoelen werden gehaald, paden vol gezet. Deuren bleven open, vooral in de zomer, en tot op de grafzerken zat de aandachtige schare.

Eenmaal moest ik in het kleine plaatsje Wyckel een begrafenis leiden. Een eenvoudige ziel was het maar, die ik naar zijn laatste rustplaats moest brengen. Toch een mens met een bewogen gemoed en niet vreemd van de tere gemeenschap met zijn Koning. Daar was hij grootgebracht en aldaar was hij gestorven en ook daar wilde hij begraven worden. Vanuit de Hervormde kerk zou hij uitgedragen worden. Men probeert dan het hart van zijn hoorders te vinden. En men vraagt zich af: “Zou men het nog verstaan?”

En ziedaar het wonder, de oude koster die me opwachtte. Het gesprek met hem ging over het verleden. Hoe juist hier in dit vergeten dorp Wyckel eenmaal de zuivere waarheid verkondigd is. Hoe zlefs de grafzerken nog spreken van dat oude volk dat onder Gods dierbaar Woord gesticht is.

En nogal meer…het bewogen hart van de koster spreekt namens anderen…er is nog een volk dat hunkert naar die waarheid. God op het hoogst verheerlijkt en een zondaar op het diepst vernederd.

En later als ik dan weer langs die kerk reed, was het alsof het verleden nog meer ging spreken. Immers, hier heeft ook gestaan de prediker wiens naar hierboven staat uitgetekend: David Flud van Giffen.

O ja, ik lees net in de krant dat vandaag de boekenweek is begonnen. Het thema dit jaar is “Curriculum Vitae-Geschreven portretten”. Om iets goeds te zeggen over iemand heb je niet veel woorden nodig. Dat kan met een paar zinnen in een derde alinea….