Vroeger, toen we nog trots op ons land waren...

Dat idee krijg ik heel sterk als ik zo'n oud schoolatlasje bekijk. Of is het alleen maar nostalgie, waardoor ik dat denk. Kijk nou dat mooie kaartje eens uit die oude schoolatlas. Hoewel.... wat is oud? De titelpagina meldt 1968, dat ligt toch nog maar net achter ons?

Toch is het alsof ik een ander Nederland instap. Een Nederland uit de boeken van Piet Prins en de Kameleonserie, toen het leve nog wat ongeclompiceerder was. En wat zijn we trots op ons land....

Kijk alleen maar naar de kaartjes. Een boompje, fabriekje, varken, hert, suikerbiet, zee-met-bootje enz. Zo gezellig.... En dan de citaten. Zomaar een paar zinnen:

Groningen is één van onze belangrijkste akkerbouwprovincies. Leeuwarden heeft één van de grootste veemarkten van ons land. Gaasterland is een zeer mooi gedeelte van Friesland (bos), evenals de omgeving van Appelscha en Heerenveen. In Drente bouwt men veel nieuwe fabrieken. Bij Schoonebeek bevinden zich rijke oliebronnen. De Overijsselse heuvelrijen zijn begroeid met prachtige bossen. Midden op de Veluwe zijn prachtige zandverstuivingen.

Heb ik het nu mis? Wat houden we ons land hoog. Gepaste trots, jawel! En wat een wij-gevoel. Hoe noemde onze vorige premier dat ook al weer? VOC-mentaliteit, dat is het juiste woord.

Zijn we dat niet een beetje kwijt? We zijn wat vitterig en zeurderig geworden. We focussen op wat niet goed gaat. We hebben het zo zwaar. We....

Waarom kan het vandaag niet meer? Want het geldt toch nog steeds wat in het boekje staat: "Je ziet dus wel dat dat kleine Nederland toch een heel belangrijk landje is in de grote wereld." Waarvan acte!